Dostosowanie uczelni do potrzeb osób z niepełnosprawnością nie ruchową: zaburzenia słuchu oraz wzroku

Autorka: Anastazja Kruchelska

Na świecie jest ponad miliard ludzi, którzy są dotknięci jakąś formą niepełnosprawności. Wśród nich, około 200 milionów osób napotyka trudności w codziennym funkocjonowaniu. Ta liczba będzie tylko wzrastać. Nasze społeczeństwo starzeje się, co powoduje wzrost ryzyka niepełnosprawności w podeszłym wieku, ale nie zapominajmy o coraz częściej występujących chorobach przewlekłych, takich jak: cukrzyca, zaburzenia zdrowia psychicznego lub nowotwory. Wiele osób zapomina także o grupach osób z niepełnosprawnością, która nie ma związku z ruchomością fizyczną np. osoby z niedosłuchem czy osoby niedowidzące. Niestety osoby z niepełnosprawnościami zmagają się z wieloma trudnościami podczas procesu kształcenia przez napotykane bariery, które większości z nas nawet nie przyszłyby na myśl, ze względu na fakt iż są bardzo łatwe do pokonania. W Polsce (stan na rok akademicki 2021/2022) osoby z niepełnosprawnością stanowiły jedynie 1.7% wszystkich studentów. 


Powinniśmy zastanowić się, co możemy zrobić, aby pomóc osobom z niepełnosprawnościami uzyskać dostęp do pełnego udziału w procesie kształcenia. Zatem – co możemy zrobić aby ułatwić pozyskiwanie wiedzy na studiach ? 
 

Zacznijmy od osób ze znacznie obniżoną ostrością wzroku lub całkowitym zaburzeniem wzroku. 
 
W kontekście zajęć,wykładów oraz materiałów edukacyjnych możemy zadbać o: 

  • wyrównywanie tekstu do lewej strony na prezentacji, 
  • ustawienie odpowiedniego kontrastu, 
  • wyróżnienie przez odstęp w tekście, 
  • zapewnienie książek mówionych (audiobooki) lub dotykowych, 
  • dostęp do powiększalników telewizyjnych lub elektronicznych. 
     

Natomiast w kontekście mobilności i przestrzeni: 

  • zapewnienie optymalnego oświetlenia i zapobieganie odblaskom, 
  • łatwy dostęp do pomocy edukacyjnych (ścieżki komunikacyjne), 
  • oznaczanie szklanych powierzchni, 
  • dotykowe oznaczanie schodów, drzwi windy, 
  • powiększone numery oraz napisy na drzwiach, 
  • unikanie stosowania elementów wystających ze ścian. 

A w przypadku osób głuchych lub z niedosłuchem: 

  • zapewnienie dostępu do obsługi tłumaczeniowej w Polskim Języku Migowym, 
  • transkrypcje z wykładów lub słyszący asystent prowadzący notatki, 
  • stosowanie napisów w przypadku nagrań wideo pokazywanych w trakcie zajęć, 
  • możliwość włączania w proces dydaktyczny osób trzecich (np. tłumaczy języka migowego), 
  • Udostępnienie zapisu wideo wykładu tłumaczonego na PJM dla osób głuchych 
  • indywidualne lektoraty z języków obcych, 
  • prowadzenie zajęć z praktycznej nauki języka polskiego dla osób z dysfunkcją słuchu. 
     

Nie zapominajmy o indywidualizacji przeprowadzania zaliczeń i egzaminów dla osób z niepełnosprawnością. W przypadku osób z zaburzeniami wzroku sytuacja jest prosta do rozwiązania – wystarczy przeprowadzić egzamin ustny. Jednak w przypadku osób z całkowitą głuchotą sprawa się komplikuje. Zasadniczo osoby z wrodzonym ubytkiem słuchu bardzo często nie są biegłe w pisanej polszczyźnie. W wypadku egzaminów pisemnych mogą popełniać błędy gramatyczne lub stylistyczne, które mogłyby zostać odebrane jako brak odpowiedniej wiedzy oraz wpływać na ocenę danego egzaminu. Najlepszym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest zapewnienie biegłego tłumacza, który jest zaznajomiony z daną dziedziną i terminologią oraz towarzyszy takiemu studentowi podczas zajęć (opracowanie wspólnych terminologii). Niestety na ten moment jest to rozwiązanie o bardzo małej prawdopodobności przez braki w słownikach PJM słownictwa specjalistycznego, co wiąże się z małą ilością osób głuchych w uczelniach wyższych co powoduje tworzenie się błędnego koła. 
 
Jak można zauważyć, jest dużo bardzo prostych rozwiązań do zastosowania, aby móc ułatwić kształcenie osobom z niepełnosprawnością słuchu lub wzroku. Jednakże pewne rezultaty są wciąż odległe i wiążą się z ogromem pracy i wprowadzeniem wielu zmian uwzględniających duże nakłady finansowe. Najważniejszym  aspektem jest otworzenie się na studentów z niepełnosprawnością oraz uświadamienie innych o ich potrzebach. 
 
Źródła:  
Magda Lejzerowicz (Wyższa Szkoła Rehabilitacji w Warszawie) :”Osoby niepełnosprawne: dostępność edukacji wyższej” 
Emilia Śmiechowska-Petrovskij (Wydział NaukPedagogicznych Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie): “Wsparcie ucznia niewidomego i słabowidzącego w procesie szkolnej edukacji” https://extranet.who.int/agefriendlyworld/wp-content/uploads/2014/06/WHO-World-Report-on-Disability-Polish.pdf 

https://bip.brpo.gov.pl/sites/default/files/Edukacja%20gluchych.pdf

Skip to content